بربزرگان خود ارج بگذاریم

سید امیر ایرانی  

علی عبدلی از جمله  بزرگانی است که همیشه تحسین برانگیز بوده است . او که متولد بیست و پنجم امرداد ماه 1330 در کلور     است در طول چهار دهه تلاش خستگی ناپذیر خود زحمات بسیاری را در زمینه انجام پژوهش های نوین  و بنیادین  در رابطه با تاتی  متحمل شده و در این راستا به توفیقات بسیار بزرگ و شایسته ای دست یافته است . بی شک عبدلی تاکنون نام خود را دفتر تاریخ فرهنگ سرزمین تات نشین ها جاودانه کرده و لوح زرینی از تلاش های خستگی ناپذیر  در دفتر فرهنگ سرزمینمان بجا نهاده است .

عبدلی کاربسیار بزرگی کرده است که بی اغراق  کارنامه تلاشهای های چهل و اندی ساله او بهترین گواه و سند در این زمینه است . به پاس همه مجاهدتها و تلاشهای فاخر این استاد برجسته بجا و شایسته است که نام او  در را در لوح دلها نوشت و به افتخار او ایستاد و دست زد .

شاید یکی از ایرادهای اساسی ما  این باشد که بحق یا نابحق همه خود را شایسته تقدیر می دانیم و تلاشهای کوچک و بزرگ خود را در ترازوهای ناقص و کوچک شخصی وزن کرده و به نتیجه گیری های بسبار ناقص می رسیم . اگر کار را به یک گروه کارشناس زبده بسپاریم راه را برخود هموارتر کرده و زحمت  و تعب و رنج  عدم تقدیر را برخود هموارتر می سازیم .

عبدلی از جمله افرادی است که به انتخاب بسیاری از کارشناسان بزرگ و صاحب نظر و صاحب ذوق، گوی سبقت را از دیگران ربوده و شایسته عنوان " بهترین" است . او به واسطه تحلیل ها و تفسیرها و تالیف ها و تصنیف هایش شا یسته است که بر صدر نشیند و قدر بیند . شایسته است که نه سردیس او بلکه تندیسش ساخته شود و در جایی مناسب در منطقه مان نصب شود تا کودکانمان بدانند که حتی اگر با زبان فارسی صحبت می کنند  زبان شیرین مادریشان زبانی بوده و هست که آوازه جهانی شدنش مدیون تلاشهای این مرد و شاگردانش و همکارانش است .