پنج شعر از پنج شاعر
پنج شعر از پنج شاعر برای علی عبدلی
می الست
این شعر را تقدیم می کنم به استاد علی عبدلی
کمال یوسفیان / ازاصفهان
همه التماس بودم که نوازی ام به دستی.
تو نوازشم نمودی به نگاه نیم مستی.
تو به بت سرای نفسم چوخلیل پانهادی.
همه را به نام معبود، به دست خودشکستی.
نرهانم از تملق ز سرای مهربانت.
چو زدم چهار تکبیر که ندا رسید رستی.
به تبسم نگاهت در وصل برگشودم.
به اشاره دیده ام را چو بروی غیربستی.
تو به وسعت جهانی به بزرگیت نگنجد.
سروجان من فدایت که به کنج دل نشستی
دم صبح گفت هاتف به گمان خودیقین دان.
که دراین صراط مستی همه از می الستی.
اینسونَ دار
به دکتر علی عبدلی
محمدرضا فدایی (مولوم)
برا قوربون
یالَ مِئرد !
چْمْ سلامی علیک آگئری ؟
ت
سْرَسیفَ داری مونی ک
دس آرَسَ
سغَ داری مونی ک ؟
الاشَ داری مونی ک ؟
وزمَ داری مونی ک ؟
اینسونَ داری مونی ک
دا هْسَ
هِم راستَ کو
ویندَ شون نی !
برا قوربون
یالَ مئرد !
کی را بی بوام ؟
کی را بو واته ؟
میوَ دارِم نئشام هَرده .
سرِم کفا
نئشام وینده
برا قوربون
یالَ مئرد
چَدَ ده مَگر مندیمونَ
کی واتَ هَمَ فندیمونَ
کی را بی واته خاسَ گفی
چدَ اَمَ دیل خندیمونَ .
15 مهر 96 رشت
دردَه کَش
من به عنوان یک جوان تالش از استاد علی عبدلی که تالش را به ما معرفی نمود تشکر فراوان دارم و شعر زیر از سروده های خودم را با عنوان «دردَ کَش» به ایشان تقدیم می کنم.
سید مومن منفرد
اشـتَـنـی نـامئردی کـو پِـسـیستیرَ
غَـم و غـرصَـ اون کو تˇ ویسیستیرَ
زَمـونَ زونـوم تˇ نَـ سـاتَـ نـیـشَ
طــاقَـتـر مَـنـدَ نی یَ آسـیستیرَ
خــونˇ دیـل هَـردَرَ دیــل دَکَـردَرَ
دوست و دشبِندی دَسی کو سیستیرَ
تˇ اشـتˇ مَـستَ چئمی نَـ گَف ژَنی
دَردَه کَـش فَـقَـد زونـو پِـسیـسـتیرَ
چـنـتَـ تˇ پـا سَـری کو پا مَندیرَ؟
تˇ کـو هـیـچی مَندَ نی رئسیستیرَ
بـمئـرم اَز اشـتˇ ســوتَــ دیـلـی را
سـیـسـتـیرَ پئسیـستیرَ آسیستیرَ
سَـــــوزَ مــــدا
پیشکش به تالشی سوزَ مازواَ دار ؛ علی عبدلی
نقی مهر پویا ( هَشی وَش )
ای ی ی ....
اَیْ گیدیَ مازواَ دار
اَیْ بلندَ آسمون آفتاوی نَ
مانگی نَ سارَه اون نَ اشتˇ دَسارَس دَسَ سَر
اَیْ همیشَ یاشتَ مشت
بَدانگَ بَد گورَ روزیگاری نار
خاسینَ راستَ اودار
چˇ تˇ نَه دَوْیَردَ ام پاییزی را کˇ ناگهون
اَ آسینَ برزنگَ مشتَ گلَ آکَردیرَ یو آبیرَ ای تِیَ دَس
چومنی کˇ تَسلیمَ دَس!
مازواَ داری آزونیم
هَمَ اون را خاسی نَ آزون اِسا
جَنگَلی مین دِریا بَرز و بلَند
لالَ جَنگَل اَ هَمَ دار و دوچون
روک و پیل، پاچ و بلَند گردی چˇ پا بن جیریا!
آسمونی کااواَ شکَه
ـ کˇ وییَر اَیْ نَه دَرایْ ـ
خاسی چˇ جان دِریا!
آفتاوی زَرنَه لَپَه
مانگَ تا نقرَه لَپَه
چˇ دَسَ سَر پِریا!
هَر گلَ تی تی بخایْ پَر آگئری جَنگَلی کو
روکَته چیْ خالَ اون سَری نشی
آوازَ تِه یی پِاِ نی
یون ایلَ خلِه یْ ویکَشی
تورکَ سوکی کˇ پیشا آسیدَ شَو روز آکَری
چˇ خالون کو دار نشی
والویَ تِ یْ بخا بَروَزْ بکَری جَنگَلی سَر
چˇ دَسَ بنی نَه شی
هَر کَسی کˇ موند آبی یو آسی یی
اَیْ کو شی پِشت آیِنی چˇ سا بنی موندْ آکَری
دا اشتَن جانی کو موندی ویکَری
هَر کَسی تَرس آگِری ززْ آگِری جَنگَلی کو
مازواَ داری برزنگی یو بَرزیَتی ویر وَری
بوکَ بن چیْ نومی نَه مَـنِ خونی
چˇ رَکون خوین پِتیلی چˇ جانی نی تَس آتیلی
چˇ دَس و پا اَسَرون زور دَلَکی
چˇ دیل هَمَ شار آبی باندر آبی
هَر کَسی اَوی آبی جَنگَلی کو
مازو نَه سامون کَری
دا کˇ اشتَن را تلَفی
هَر کَسی زَمی پِلَکی چˇ جانی داجی دَلَکی چˇ سَری
مازو نَقلی ویر وَری:
ای هَزار تا ویشتَه تَر داز و تَوَر
ویرومَ چˇ جان و پَر
................... به سبب طولانی بودن شعر بقیه حذف شد
افتخار ایران زمین
فضل اللله خانی - شهر ری
ای که شمع روشن هر محفلی
مرد علم و شاعری دریا دلی
افتخار کشور ایران زمین
دوستت داری علی عبدلی
